De Auteur: Nikolaj Gogol

De regisseur: Jan Charles

Het Stuk:

In De stille Kempen verplaatst de locatie van een fictief Russisch stadje uit de negentiende eeuw naar een zo mogelijk nog fictiever hedendaags rusthuis. De walsen, polka’s en ballet suites van Sjostakovitsj (1906-1975) geven de bewerking een deel van zijn Russische glans terug.

Iedereen heeft boter op zijn hoofd in dit RVT en iedereen weet het van elkaar. Dus moeten ze collectief zwijgen als ze niet collectief ten onder willen gaan.

Herman, de directeur, huisvest zijn derde vrouw en dochter gratis in een luxe serviceflat en melkt de bejaarden gewetenloos. De boekhouder speculeert/gokt met het geld van de oudjes, de kok bakt het helemaal bruin en het personeel graait waar het geld vinden kan.

Ook ICT’er Marc houdt er allerlei duistere hackpraktijken op na en ontdekt op die manier de komst van een inspecteur. De paniek slaat toe maar Herman houdt het hoofd koel en nodigt, Fré Reynders, de vermeende revisor, uit naar de stille Kempen (is er een beter bewijs voor zijn onschuld? Alsof Assad de internationale rechters naar de folterkamers van zijn regime zou inviteren).

Fré, een charmante bon vivant, geniet met volle teugen van de financiële en amoureuze avances van het huis. De collectieve angst is omgeslagen in collectieve waan. Alleen Marc blijft kritisch maar bezwijkt uiteindelijk voor de overtuigingskracht van de uitvreter. Wanneer hij de ultieme mail van Fré hackt, opent de waarheid haar sluizen en beseft iedereen hoe pijnlijk gemakkelijk ze zij opgelicht.

Herman lijkt wel een moderne Oedipus, die ineens inziet dat hij al die tijd blind was voor de werkelijkheid en het publiek op zijn eigen kwetsbaarheid wijst: ‘Is ’t om te lachen misschien? ’t Is met jezelf dat je lacht!’ En daar ligt de grootsheid van Gogol, hoe hij met komische virtuositeit de tragische waarheid van ons bestaan onthult.

‘Geef de spiegel de schuld niet, als een scheve smoel ziet’, gaf hij “De Revisor” als motto mee.

De Spelers:

Herman, de directeur: Geert Crampe

Mathilde, zijn derde vrouw: Melissa Vlietinck

Justine, zijn dochter: Sigrid Devisch

Fons, de boekhouder: Kurt Vanpaemel

Bjorn, de hoofdverpleger: Luc Ongenae

Heidi, de hoofdverpleegster: Micheline Vandenberghe

Conchita, de Spaanse verzorgster: Nele Crampe

Piet, de kok: Henk De Vynck

Olga, de Poolse poetsvrouw: Lore Van Elslande

Nancy, de secretaresse: Cynthia Beyne

Mark, de ICT’er: Guy Brewee

Fien, kletstante: Gina Vanlersberhe

Sien, kletstante: Veerle Swimberghe

Fréderique Reynders, de inspecteur: Kris Deloffer

Olivier, zijn vriend: Jelle Willaert

De baas van De Drie Ganzen: Christophe Snauwaert

Bejaarden: Roland Boi, Nadine Verlinden, Ann Dugardein, Corrie Dhaenens, Christophe Snauwaert, Henk De Vynck, Micheline Vandenberghe, Luc Ongenae, Veerle Swimberghe

Foto’s: