Eric Goyvaerts (Heist-op-den-Berg, 4 januari 1957) is een Vlaams weerman voor
de VRT.
Eric Goyvaerts studeerde af als regent Wetenschappen-Aardrijkskunde in Lier (1977)
en werd leraar wetenschappen.
Hij maakte samen met Sabine Hagedoren en Ron Cornelissen zijn debuut als
weerman op de Belgische publieke televisieomroep in oktober 1993 op het moment
dat Bob De Richter en Peggy De Meyer stopten met de presentatie van het
weerbericht. Ron Cornelissen stapte na een half jaar over naar TV Limburg.
In 1997 werd beslist de VRT-weerploeg af te slanken. Georges Küster, Michel De
Meyer en Eric Goyvaerts werden bedankt voor bewezen diensten. Sindsdien
presenteert Frank Deboosere afwisselend met Sabine Hagedoren het weerbericht op
de VRT-televisie.
Goyvaerts verzorgde daarna nog de presentatie van het weerbericht bij de lokale
televisieomroepen ATV en Kanaal 3. Tegenwoordig is hij nog op Radio 2 te horen
waar hij de weerberichten verzorgt van de regionale programma’s voor Radio 2
Vlaams-Brabant en Radio 2 Limburg. Hij schreef ook het weerbericht in De Zondag.
Goyvaerts is actief in het amateurtoneel als regisseur en acteur. Hij heeft in zijn
woonplaats Putte en in Begijnendijk mee lokale toneelverenigingen opgericht. Hij
schreef ook zelf een aantal toneelstukken.
Hij is eveneens mede-auteur van de leerboekenreeks ‘Meridiaan’ en ‘Horizon
(aardrijkskunde) en ‘Natuurlijk!’ (natuurwetenschappen).

Biografie ontleend aan The Kennedy Center
Molière (1622-1673) – Franse toneelschrijver
Toneelspeler en auteur van satirische toneelstukken
Molière, geboren als Jean-Baptiste Poquelin, was een acteur, toneelschrijver en regisseur die een van de
bekendste schrijvers van Frankrijk werd vanwege zijn werk dat varieerde van eenvoudige kluchten tot
verfijnde satires. Hij werd geboren in Parijs op 15 januari 1622. Hij volgde zijn opleiding aan het College de
Clermont, een jezuïeteninstelling, en behaalde in 1642 een rechtendiploma aan de Universiteit van Orleans.
Zijn vader was een lid van de bourgeoisie die de titel van hofstoffeerder kocht. Molière zou de titel van zijn
vader hebben geërfd, maar het theater sprak al op jonge leeftijd tot zijn verbeelding. Als jongeman nam zijn
grootvader van moederskant hem mee om een ​​trio kluchtspelers te zien in het theater Hotel de Bourgogne,
en in 1643 schandaliseerde hij zijn respectabele familie door zich aan te sluiten bij het Illustre Theatre, een
gezelschap bestaande uit de familie Madeleine Bejart en negen andere acteurs. Omdat het theaterleven niet
als erg respectabel werd beschouwd, nam hij in deze tijd de naam “Moliere” aan om zijn familie te behoeden
voor schaamte. Als nieuwste van drie Parijse gezelschappen faalden Molière en zijn vrienden aanzienlijk in
deze nieuwe onderneming en werden gedwongen het gezelschap te verlaten. Hij en de Béjarts sloten zich
toen aan bij een ander gezelschap, waarvan de tournees de volgende 13 jaar door heel Frankrijk voerden. In
1650 werd Molière het hoofd van het gezelschap. Een kleine, gedrongen man met een groot hoofd en
melancholische ogen, Molière acteerde vaak, soms onder een harlekijnmasker, met het gezelschap dat hij
beheerde. Ritme en mime speelden een belangrijke rol in hun optredens. In 1658 werd het gezelschap
opgeroepen om een ​​optreden te geven voor Lodewijk XIV, een klucht geschreven door Molière getiteld, Le
Docteur Amoureux. De koning was er zo door geamuseerd dat de broer van de koning beschermheer van het
gezelschap werd en Molière keerde terug naar Parijs. In 1662 presenteerde Molière zijn nieuwste komedie,
L’Ecole des femes, in vijf bedrijven en in versvorm voor de koning en het werd zijn grootste succes. Het
toneelstuk veroorzaakte echter een storm van protest toen Molière’s vijanden, jaloers op de gunst van de
koning jegens de toneelschrijver, hem aanvielen vanwege irreligie, vulgariteit, plagiaat en immoraliteit. In
plaats van zijn critici te antwoorden, schreef hij zijn antwoord in zijn toneelstuk, Critique de L’Ecole des
femes, dat hij presenteerde in juni 1663, door zowel de critici als de kritiek op het podium te introduceren en
te bespreken. Hij bewees dat de passies en ondeugden die belachelijk werden gemaakt door komedie net zo
diepgeworteld waren als die welke zich leenden voor het creëren van tragedie. Molière’s succes trok ook
vijanden aan onder rivaliserende acteurs en toneelschrijvers, en verschillende van zijn toneelstukken over
hypocrisie (Tartuffe en Dom Juan) werden onderworpen aan felle tegenstand van kerkelijke autoriteiten.
Tartuffe werd in feite verboden vanaf 1664 totdat openbare uitvoering uiteindelijk werd toegestaan ​​in 1669.
Dom Juan werd opgevoerd in 1665 en werd gunstig ontvangen. Echter, na Pasen werd het op mysterieuze
wijze verboden en het stuk werd pas gepubliceerd na Molières dood. Niettemin stond Molière onder de
bescherming van de koning en zijn gezelschap bleef optreden. Molière staat bekend als bedachtzaam en
introspectief in plaats van extravert. Zijn huwelijk met de dochter van Madeleine Bejart in 1662 was niet
gelukkig, maar hij inspireerde loyaliteit en genegenheid bij zijn collega’s, en vriendschap bij mannen met
een vergelijkbare smaak voor onafhankelijke gedachten en een afkeer van de pedanterie en gekunsteldheid
die hij in zijn toneelstukken belachelijk maakt. Dit is te zien in Les femes Savantes (De geleerde dames).
Verschillende toneelstukken bespotten het medische beroep, met name L’Amour Medecin (Liefde is
de beste redemedie) en Le Malade (Ingebeelde zieke). Ironisch genoeg stierf hij bijna op het toneel, na
jaren van slechte gezondheid, terwijl hij de hypochonder speelde in het laatste toneelstuk. Tijdens de
voorstelling op 17 januari 1673 werd Molière overvallen door hoestbuien, die hij probeerde te
verbergen als een komisch middel dat opzettelijk en overdreven leek. Hij stierf later die nacht op 51-
jarige leeftijd in Parijs. Hoewel Molière werd beschouwd als de grootste Franse komische schrijver en
door velen als de grootste van alle Franse schrijvers, bracht hij de komedie in zijn tijd weer op een
ereplaats.